Teletekst

Teletekst jest systemem jednokierunkowej transmisji tekstu i semigrafiki (czyli prostej grafiki budowanej ze znaków alfanumerycznych) towarzyszącej przesyłaniu obrazu telewizyjnego. Aby przesyłana informacja była prawidłowo wyświetlana na ekranie, odbiornik telewizyjny musi być wyposażony w specjalny dekoder i pamięć stron o odpowiedniej pojemności. Podstawowe parametry systemu stosowanego w Polsce są następujące:

• 24 wiersze po 40 znaków w 8 kolorach,
• transmisja podczas wygaszania pionowego,
• typowa przepływność 100-150 kbit/s,
• pojemność 1 000 stron,
• czas oczekiwania na wybraną stronę do 30 s.

Teletekst był po raz pierwszy uruchomiony przez BBC jako „Ceefax” w 1974 roku. Obecnie jest stosowany przez prawie każdego nadawcę do przesyłania aktualnych wiadomości z różnych dziedzin, programu telewizyjnego, informacji o pogodzie, podpisów dla niesłyszanych czy reklam i ogłoszeń.

Zasada działania teletekstu polega na transmisji zawartości wszystkich stron w zamkniętej pętli (tzw. karuzeli) trwającej ok. 30 s. Aby skrócić czas oczekiwania na niektóre ważne strony, powtarza się je nieco częściej. Współczesne odbiorniki zawierają wystarczającą ilość pamięci, aby zmagazynować zawartość większości stron i zapewnić użytkownikowi natychmiastowy dostęp do nich. Teletekst można uznać za przodka WWW, tyle że pozbawionego interaktywności.